Μια κραυγή αγωνίας υψώνουν οι τυφλοί της Δυτικής Ελλάδας. Άνθρωποι που καθημερινά δίνουν μάχη για να καλύψουν ακόμη και τα πιο βασικά έξοδα, καταγγέλλουν ότι η πολιτεία τους έχει αφήσει στο περιθώριο. Στέγη, φάρμακα, θεραπείες, ανάγκες που μοιάζουν αυτονόητες για τους περισσότερους, γίνονται βουνό για όσους ζουν με αναπηρία. Μπροστά στην αδιαφορία, υψώνουν τη φωνή τους και ζητούν το αυτονόητο, ίσες ευκαιρίες και πραγματική συμπερίληψη.
Κραυγή αγωνίας από τους τυφλούς της Δυτικής Ελλάδας
